Nang maglaro si Tadhana

Sino ba si Tadhana? Ilang beses ko nang narinig, nabasa, nakanta ang tadhanang iyan. Pero kahit minsan ata eh ndi pa nagging totoo si Tadhana para saken.

Sa lahat nang nagging mga nakaraan ko, pinilit kong makita si Tadhana sa mata. Sabihin na oo ikaw na nga si Tadhana. Pero ilang beses din akong nabigo. Ilang beses akong umasa na hawak at kapiling ko na si Tadhana.

Lumipas ang mga taong naniwala ako sa katotohanan na eto na siya at wala na akong magagawa pa kung hindi ang pasalamatan na dumating na siya at nagdesisyon na manatili sa akin. Kahit pa ndi na iyon ang tadhanang naisalarawan ko sa aking isipan. Ndi man siya ang nagging sagot ng dinadasal kong tadhana ay nagtiis ako na tanggapin at paniwalaang ito nga ang para saken.

Pero, kinalasan ko ang pinaniwalaan kong Tadhana ng matagal na panaho. Sinabe kong maaring ang Tadhanang nasa harapan ko ngaun ay isa lamang panlilinlang sa tunay na tadhana na naghihintay para saken. Hindi ko na pinigilan ang sarili kong hanapin ang tunay kong tadhana. Nabulag ako nang matagal pero nagpapasalamat ako dahil ang huwad na Tadhanang iyon ang tumulak sa ken para makita ang Tadhanang tunay na akin.

Ngunit mapaglaro talaga si Tadhana.

Malapit ko na siyang makita, eto na nga at konting linaw na lamang ng mata ay alam kong andiyan na nga siya.

Kaso ako na naman ata ang nakita ni Tadhana para mapagtripan. Nagantay lang ako nang tamang panahon para maging handa, pero imbes na panahon para maghanda ay nagkrus ang daan ko sa isa na namang panibagong Tadhana.

Tatlong magkakaibang tadhana ang nasa harapan ko ngaun.

Ikaw.

Siya.

Ako.

Tadhana nga naman.