TEACHER'S TALE:Of Certain Truths and Uncertainties

its eleven in the evening and i just finished checking exam papers of my students. i finished really fast and nto considering the grades my student got, i felt sad. hence, this blog.
there are truths and uncertainties that have been lingering in my mind for almost six months now. it started early part of the month, january to be exact. the day i knew i had to face truths and uncertainties.

truth #1. i only have two months and im gone.

ive talked about this truth to so many people too many times. to the point that i bored myself thinking and talking about it. this is my last term of teaching and though i knew of it six months ago, it still doesnt feel right.

truth #2. i have accepted but not without pain.

for the first few months that i ve learned of truth #1, all i felt was pain. pain of losing the one thing i loved doing. pain of not being able to be with the people i have grown with. people i learned a lot from. People who have accepted me, inside and out. People i have considered family.
i also felt pain that i would not be able to teach students again in CSB. the pain that just at the time that i knew i meant something to some students is the time i have to go.
Pain knowing this was all my fault.
i have accepted but it is just too painful.

Truth #3. i am scared.

for the past months, i have not been able to fully admit to myself that i am scared.
scared that i might not be able to accomplish the last task i need to do.
scared that i might not find a job thats both enjoyable and fulfilling.
scared that i might not meet people as fun as the people i have now.
scared that i might be too old.
scared that all the plans i have for the next months may not come thru at all.

i have been face with these truths but more overwhelming are the uncertainties. I have no idea what my future holds for me. I worry myself for most of the nights im alone that i experience dreaming about zombies caused by stress. for 6 years i have never faced this enormous uncertainty in my life up until now.

Uncertainty #1. Where will i be after August.
ive been planning. plans always bring uncertainties.
what if these plans fail me, how do i pick myself up again? How do i tell people? What do i tell them? more than the uncertain plans, what worries me more is my embarrassment.

Disclaimer: dont confuse this to my being coward or mahina ang loob. what i feel now is different.
 
uncertainty #2. will i ever finish?
Will I finish, will i even be able to stand up again and pick where i left of in my studies? How do i deal with it now that i dont have the support group i had in the first part?
If i do finish, where will it lead me?

Uncertainty #3: What does this mean? IS there any reason or purpose for this happening in my life?
I have always believe in purpose. that somewhere in this universe someone has a big plan for me. That this is all part of the plan. I believe that all things happen because it is meant to happen.
But this time, i cannot fully put my trust on this belief. Is this really where im supposed to be, to leave the job i am passionate about, to leave the people i love so much, to be alone?


Until August, I am the same person 6 years ago. A teacher.



after that i am lost.

MEMOIRS OF A BLOGGER:Diksyunaryo

Ang diksyunaryo ay ginagamit pag may salita kang hindi naintindihan. Ito ang ginagamit para mahanap ang kahulugan ng isang salita, ibig sabihin ung para magka sense ang isang pangungusap. Madalas ginagamitan naten ng context clues ang mga bagay bagay. Yung kahit ndi mo alam ung salita eh naiintindihan mo ang ibig nitong sabihin sa pamamagitan ng paraan ng pagkakagamit nito. Pero mas mahusay pa din ang makuha ang kahulugan ng salita sa pinaka tamang ibig sabihin nito.

Di naman tungkol sa diksyunaryo ito, ito ay tungkol sa kahulugan ng buhay. (wow, lalim). Ang ibig ko lang naman sabihin talaga eh dapat lahat ng ginagawa naten eh may malalim na kahulugan. Kahit anu pang gawain yan. Kasi pag may kahulugan ang bawat bagay mas may ownership, mas may laman ung ginagawa mo. Isa rin un sa tutulong sayo na bigyan ng kahulugan ang pagkatao mo.

Sa sarili kong karanasan, ginagawa ko ang mga bagay ng may dahilan, o may kahulugan. Lahat halos eh may kwento, may pinanggalingan kaya mas malalim ang pagtingin ko sa bagay na ginawa, ginagawa, o gagawin ko. Halimbawa, naglista ako ng 101 things to do in my life ko. Hindi dahil sa nakiuso ako o napanuod ko ung bucketlist na movie. Nauna sila bago ko pa to gawin. Ndi ko rin naman orihinal na ideya ang "101 Things to Do in my Life" dahil nabasa ko lang din siya sa isang module na ginagamit namen para sa klase. Pinagawa ko ito sa mga estudyante ko konektado sa aralin namen on Goal Setting. Pinagawa ko sa kanila ng hindi ko pa siya nagawa. Naisip ko tuloy na tuwing nagsasabe sila saken ng kung ganu kahirap ito eh, dapat pala ginawa ko din para alam ko ung pakiramdam. (Light bulb) At yun na ang dahilan kung bakit ko sinulat yun. Una, para maintindihan ko ung naranasan ng mga estudyante ko at pangalawa dahil marami naman talaga ako gustong gawin sa buhay pero ndi ko sinisimulan. Ganun nga ang ginawa ko at ngayon, halos isang taon na eh masasabi kong marami akong natutupad sa checklist ko.

May laman. May kahulugan. 

Ang kahulugan nito saken ay mas nakilala ko ang sarili. Nalaman kong ndi pala ako well-read na tao dahil andame ko pang namimiss out sa buhay. Dahil dun mas naging palabasa ako, at binibigyan ko ito ng oras. Nalaman ko din na hilig ko talaga ang pagtatrabel at kung anuman ay alam kong un ang isa sa mga bagay na nding ndi mawawal sa listahan ko.

Lahat ng nakasulat sa listahan ko ay may malalim na pingagalingan. Ang ilan sa mga ito magdidikta ng aking kinabukasan, ng career na gusto kong puntahan. Ilan din dito ay nagpapaalala sa akin ng aking kabataan tulad ng pagluto ng monggo at pagbisita sa aking lola. Mayroon din namang ilan sa mga nakalista na susubok sa aking tapang at pagkatao. May mga ilan namang para sa aking kasiyahan, tulad ng pag-aalaga ng isda at pagpapaayos ng bahay.

Lahat ng ginagaw ko ay may kahulugan. Kung kaya't nagiging masakit para saken na may isa sa mga ito na matapakan, magaya, o maiwalang bahala.

sentimental ako na tao. respetuhin sana ito.


Diksyunaryo. may laman. may kahulugan.

ASL LOVE AND LIFE: Friend zone 101

Hindi ito ang unang blog ko tungkol sa friend zone, may nauna na pero hanggang ngayon eh nakasulat pa din siya sa papel at hindi ko pa maitype. Naisulat ko ito dahil sa isang kakatapos lang nameng usapan ng isang kaibigan. Siguro nga at medyo uso na ang friend zone na konsepto kaya medyo madame na rin ang nakakagamit. Pero anu nga ba ang rules of engagement ng Friend zone? So ito ang ilan sa tingin kong ettiquette pagdating sa friendzone.

Kung ikaw ang nang friend zone:

1.       Siguraduhin ang nararamdaman.  Hindi naman masama ang itry mo, sumama ka sa dates, etc. para masabi mo na binigyan mo siya ng chance para makilala. Pero madalas kasi pag walang spark o kuryente sa una palang na pagkikita eh wala talaga. Kaya nga importanteng siguraduhin mong walang kuryente bago ka magdecide na pang friend zone siya/

2.       If that’s your final answer then make it clear. Sabihin mo dun sa tao na wala kang nararamdaman para sa kanya. Para malinaw sa inyong dalawa.

3.       Don’t offer friendship. Ang opinion ko ditto eh may pagka selfish siya. Magooffer ka ng friendship when you know that the other person feels something for you that’s more than friendship. Sabe nga ng kaibigan ko, ang pagoffer ng friendship ay pagtanggal ng guilt feeling. Na alam mo kasing nasaktan yung tao so the least you can do is give him/her friendship.

4.       Be consistent. Pag sinabi mong friend zone, FRIENDZONE!. Ibig sabihin nun wag mong gagawin ung gagawin mo sa mga taong gusto mo. Gusto meaning you are considering a person to be in a relationship. Anu ba ung mga activities na un? Magtext buong araw na may kasamang kumain ka na ba? Kamusta ka? Good morning,, good evening good night sweet dreams, etc. Nakakagulo ng utak ang mga ganung Gawain. Di mo malaman kung friendzone na ba talaga o pakipot lang. KAwawa ung tao pag ganun.

5.       Don’t invest time. Kasama nang pagiging consistent and pagkeep ng distance between you and the other person. Ang taong may gusto sayo mag bibigay ng time makachat, makasama, Makita ka lang. hindi man ikaw ang nagiinvest ng time eh malamang ung isang tao ung nagiinvest sayo. In the end wala din pala.

6.       Keep distance amigo. Distance will help the person move of from you. Kahit pa sabihing hindi nagging kayo eh nagkaron sya ng feelings for you. Pag sinabeng keep distance dapat wala din munang communication. Kasi kung ndi ka nga nya nakikita pero nakakausap ka naman nya ganun din yun. Wala rin ung distance if there is communication.

7.       Be fair. Kung wala ka talagang nararamdaman, maging patas ka naman. In short, wag kang pafall. Don’t be nice to the person kung ndi mo naman kayang ibigay sa kanya ang gusto nya. Bigyan mo siya ng pagkakataong makalimutan ang nararamdaman nya para sayo at hayaang makakita ng ibang para sakanya.

Kung ikaw naman ang nafriend zone, ilang tips lang para sayo:

1.       Grieve. Ramdamin mo ang sakit na nafriendzone ka. Masakit naman talaga ung ganun noh. Realidad yun, don’t deny, aminin sa sarili na nasaktan ka. Sabe nga sa Tuesday with Morrie, Feel the emotions, but after you feel it, stop and move on from it.

2.       Then, move on. Proseso ang pagmomove on, ndi magiging madali pero ganun ang buhay. Ndi naman lahat ng gusto mo magkakagusto sayo, pero ndi ibig sabihin eh hindi ka na pwedeng magustuhan.

3.       Huwag magpilit. Madalas pag nafriend zone ka na, eh ibig sabihin FRIEND ka nya LANG talaga. Walang kahit na anong romantic feeling o kuryenteng nararamdaman ung tao para sayo. So kahit ioffer mo pa ang sarili mo sakanya walang epek un kasi FRIEND nga eh.

4.       Be fair. Huwag ilabas ang galit sa taong ndi ka talaga kayang mahalin. Ganun talaga eh, ndi mali ang nararamdaman mo tulad ng ndi rin mali ang nararamdaman nya. So maging patas ka din.

5.       Huwag munang manghingi ng friendship. Bakit? Kasi ndi mo pa kaya yan, mahal mo nga eh, pinapantasya mo ngang maging kayo tapos kakaibiganin mo. Lahat ng bagay na gagawin nya eh may ibig sabihin sayo, pero sakanya wala. Kaya nga ba, bigyan mo din ng space ang sarili mo. Huwag kang humingi ng ndi mo kakayanin. Ang pagkakaibigan darating kung talagang meant.

6.       Magpaganda o magpagwapo. Hindi para magsisi siya nan di ka nya pinili pero para sa sarili mo. When you feel good about yourself it will show and people will feel it. The love you give yourself makes other people feel that love.

7.       Everyone has a paired heart. Sabe nga kung talagang itinalaga ka na magpakasal eh mangyayare un. Hindi sa panahon mo kundi sa panahon ng Diyos.

Ang rule lang naman talaga ata eh respeto. Respeto sa nararamdaman ninyong dalawa. Ndi man pareho ndi man magkatugma pero un ang katotohanan. MAhirap ipilit ang nararamdaman, mas mahirap kung papasok sa relasyong ndi naman makatotohanan. In the end, two or more hearts will break kung ndi naten kayang respetuhin ang isat isa.

ASK LOVE AND LIFE: Kelan mo nalamang maganda o gwapo ka?

Ngaun na lang muling nabuklat ang usapan tungkol sa “scar” na meron ako. Kung kilala mo ako malamang ndi mo na itatanong kung ano at saang scar ang tinutukoy ko. Malamang nga kahit mga taong ndi nakakikilala saken eh agad naman maituturo ang tinutukoy ko. Sa buwan na to dalawang beses muling nabanggit o napagusapan ang scar ko. Una ay nang may nagbanggit na isa kong kaopisina na ang kelangan ko nalang baguhin sa mukha ko ay ang scar ko(Disclaimer: Sa iyo, ndi ako nasaktan nang sinabe mo na un ha?kelangan lang masabe ditto para maintindihan ng mga mambabasa ko.haha) At pangalawa, ay ngaung araw na ito, nang biglang magkaron ng usapang “kelan mo nalamang maganda/gwapo ka?”

Huli akong sumagot ng tanong na un, siguro dahil sa ako ang nasa dulo ng pagkakasunod sunod ng upo, o dahil sa hirap lang siguro silang itanong saken un. Pero anuman ang dahilan, wala pa man saken ang tanong alam ko na agad ang isasagot ko.

Ngaun ngaun ko lang nalaman na maganda ako. (sabay tawa) ang naisagot ko. Pero totoong ito ang naramdaman ko. Kasi nito ko lang talga natanggap o pinaniwalaan na “maganda” ako. (disclaimer ulit: sa konteksto at depinisyon ko yan ha?)

Bakit? Maliban sa mas madameng maganda talagang babae sa mundo ay ang natatanging dahilan lamang naman ay dahil nga sa may scar ako sa ilong. Kahit sino naman eh magsasabeng kasiraan sa pisikal na anyo ang mga scars. Bakit naman magaabala ang mga siyentipiko, cosmetologists, at mga make up artist na gumawa ng paraan para itago ang mga scars kung hindi nga ito kasiraan diba. At un naman din talga ang aking paniniwala.

Matagal na akong kinain ng insecurities ko dahil sa scar na ito. Ito din marahil ang isang dahilan kung bakit nagsikap ako sa pag aaral. Na kahit paano ay ginustong kong maging maalam o matalino o masipag para kahit anuman ang itsura ko ay mailalaban ko naman ang utak ko. Sabe nga kung ndi pwede lahat pwede naman isa lang ang meron ako.

Nang mapagusapan un, nagbalik ang lahat ng ala alang nagpatunay na nasira ang ganda ko dahil sa scar ko.

Case in point #1: Grade school. Tinawag akong Dodong. Bakit? Kasi may pelikula nuon na ang title ay Dodong Scarface. May scar kasi sa may pisngi un. Alam mo na kung bakit un ang tawag saken diba?

Case in point #2: Mga Bagong Tao. Lahat ng bagong taong makilala ko na mas matanda sa akin eh lageng nagtatanong kung anong nangyare saken. Pag naipaliwanag ko na ang lahat, ang tanging reaksyon na sasabihin nila ay “sayang, maganda ka pa naman sana”. Sa isip isip ko, “So ndi pala ako maganda ngaun?”

Case in point #3. Maganda ang bestfriend ko since highschool. Kelangan ko pa bang ipaliwanag yan?

Case in point #4. College. May ilang mga taong ginawang tampulan ng katatawanan ang scar ko, pero nakaharap naman ako. Hindi nila sinasadya un, mga loko lang talaga sila.:) May nagsabeng akala daw nya eh bakat lang sa pagkakatulog ko, ang ilan naman eh baka daw kasi nagpanose lift ako.

Yan na muna ang mga examples na sasabihin ko sa iyo. Ilan lamang yan sa mga bagay bagay na nagpatunay saken na ndi ako maganda. Pero wag mong isipin na wala kong ginawa para subukang alisin ito, kasi meron.

Habang tumatanda akong kinakain ng natatago kong insecurities eh isa lamang ang napagsasabihan ko nito. Ang aking journal. Sa huling pahina nun, nakasulat kung gano ako kagalit sa sarili ko dahil sa scar na meron ako, na kung sana wala ito sana normal ako, sana maganda ako…

Nabasa un malamang ng nanay ko kaya biglaan isang araw sinabe nyang ipaayos na daw namen ang scar ko. Hindi ko man siya naisip eh ndi ko itatangging natuwa ako sa posibilidad na maging normal o sa usaping ito maganda.

Dalawang attempts. Una sa isang salamat po, dok na doctor. Sinabi nya sa pinakarude manner na alam nya na wala na akong magagawa at lagyan ko nalang daw ng concealer. Lumabas ako ng clinic nyang akala ko ayos lang ako, pero nung tanungin na ako ng ate ko, ndi ako nakasagot kasi parang isang kandilang pinatay ang nakita kong pagasa.

Pangalawa, sa Belo Medical group, sabe kasi nila kaya nila lahat, pero nagkamali ako, sinabeng ndi na daw mababago dahil sa maaring madeform lang ang ilong ko kung susubukan pa itong gawin. Mas napansin pa nila ang mga problema sa muka ng nanay ko kesa sa inilapit naming problema sa kanila.

Kaya ndi mo masasabeng wala akong ginawa para mabago ang pangit kong mukha. Nakakalungkot man, pero mamamatay na akong meron nito.

Dito naisip ko na kung sinuman ang taong kaya akong tanggapin na may scar ay tunay kong kaibigan. Nakakagulat man pero ang mga kaibigan ko ngaung matalik eh sa pgkakaalala ko ay never nagtanong kung ano ang nangyare dito.

Ganun din naman sa buhay pagibig. Ndi naman ako ung taong naliligawan ng sandamakmak na lalake, ndi ako ang crush ng bayan na tipo ng tao, ndi ako pansinin. Kaya madalas noon naisip kong kung hindi man ako meant na magka asawa eh handa naman akong magampon. Naisip ko din na kung sinuman ang lalakeng kaya akong tanggapin, mahalin at pakasalan ng may ganito ay maaring tunay na pag ibig na nga ang nararamdaman para saken.

Hindi naman nawala ang mga insecurities ko sa scar ko. Araw araw ay isang reminder ito nang kakulitan ko at kahinaan ko bilang tao. Pero ndi ako nagpapatalo, dahil may mas marami akong magandang aspeto kesa sa scar na meron ako.

Thankful ako dahil ndi ako tigyawatin, na hind ako bungal, na kumpleto pa din ang mata ko, na ndi ako deformed tulad ng iba. Mas madaling dalhin ang kakulangan (kung kakulangan mang matatatawag) ang meron ako kesa sa ibang taong nagbibitbit ng mas mahirap na problema kesa saken. Ndi naman naging kabawasan ito para sa aken. Meron sigurong mga oportunidad na di ko pwedeng gawin tulad ng maging model, magkabillboard, maging flight attendant, atbp.hehe. Pero mas marame pa din ang oportunidad na ginawa, ginagawa at gagawin ko.

Marahil marameng taong nagiisip na napakafeeling ko kasi ina-assume kong maganda ako. Ndi naman ata masama un. Sabe nga nila Love your Own. Kung ndi ko kayang tignan ang sarili ko sa salamin na meron nitong scar na ito, sino pa ang makakatanggap saken. Ndi din naman ako naging paralisado sa mga pwede kong gawin bilang tao. Pareho pa din naman, ang kinaibahan lang, pag namatay ako nang walang ID eh madali akong ma iidentify. Dahil sa mundong ito ilan lang ba ang may scar sa ilong? Trademark kumbaga.


So kung matatanong man akong muli ng ganitong klaseng tanong, eh alam ko parin ang isasagot ko. Oo maganda ako, pero ngaun ko lang ito lubusang natanggap sa sarili ko. Kontrahin man ako ng iba e paniniwalaan ko pa din ito.


Ikaw, kelan mo nalamang maganda/gwapo ka?:)

ASK LOVE AND LIFE:Totoo pala

Minsan naalala ko sa isang prayer session dito sa office, may nagkwento na lahat daw ng gusto nya ay isinusulat nya sa FB status nya, at surprisingly ay nagkakatotoo sila. Nung una ndi ako ganon kabenta sa ideya, kasi ndi ko din naman personalidad na maglagay ng mga bagay bagay na gusto ko out in the open for everyone to see.

Pero ngayon ko napapansin na maaring may katotohanan nga ang mga bagay na ito, kasi ngayon taon na ito, lahat halos ng gusto ko, na materyal na bagay eh nakukuha ko. Ang galing talaga, minsan palang akong nagsulat nun sa bulletin board ko sa kwarto. Hindi man lahat ng ito ay nagkakatotoo pero tingin ko unti unti nang ibinibigay ng mundo ang mga kahilingan ko.

Nagbalik saken ang libro ni Paolo Coelho na The Alchemist. Sabe dun, "whole universe will conspire to help you" parang ganun. tingin ko ganun na nga ata talaga. Ansaya lang.

Maliban sa sayang nararamdaman ko eh ang pagpapasalamat sa lahat ng ito.:) more to come please.:)